Մեր մեջ տարածվել են օտարամոլության, ինքնախարազանման, ինքնանսեմացման, վեհությունից դեպի նվաստություն տանող, պատվից դեպի անպատվություն տանող, անհարկի լեզուն փաթ տալուն դրդող մեծամտության և այլ վիրուսներ։
Ի՞նչ տարբերություն «Ղարաբաղը տանք` հանգիստ ապրենք» և «Ինձ համար Հայաստանի Հանրապետության պետականությունը ավելի թանկ է, քան Արցախի Հանրապետությունը» բառակույտերի մեջ։
Բա որ ամեն մի չկայացած չնթռ, որոնք Հայաստանի համար մի չոփ բան չեն արել, մի փուշ մատից չեն հանել... սկսում են հայ ազգի մասին իրենց փնթի բերանները բացել ու արդարացնում են դա, իբր Նժդեհը, Թումանյանը կամ Րաֆֆին ժամանակին էսպես կամ էնպես են ասել։
Երբ մանր շուստրիությամբ փորձում ես «մեծ տղերքի» մեջ «պոլիծիկա» խաղալ, լավագույն դեպքում մնում ես առանց երկիր։
Էսօրվա (նաև երեկվա) մեր երկրի գլխին նստած մարդիկ մանր ժուլիկությամբ ուղղակի քայքայեցին երկրի ու ժողովրդի դիմադրության ուժը...
Ախր էդ ինչի՞ մասին եք խոսում։ Ասենք, թե ծնունդ է եղել ու մի տորթ են թխել, հարևաններով ու բարեկամներով մեկը ալյուր, մեկը ձու, մյուսը շաքարավազ է բերել, թխել են։
Լավ են արել, ճիշտ են արել, էլի պետք է անեն ու ազերու աչքը հանեն։
«Երրորդ համաշխարհային պատերազմը» նոր երանգներ է ստանում: Այն ընթանում է շատ յուրահատուկ ելևէջներով, հիբրիդային բաղադրիչներով և կրում է միջնորդավորված բնույթ: Սկիզբը ես կհամարեի սիրիական իրադարձությունները և Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին: Առաջինը՝ պատասխան էր «արաբական գարուն» կոչվող գունավոր հեղափոխությունների ներթափանցմանը Սիրիա, հաջորդը՝ Կիևում հաղթանակած եվրամայդանին...